Sercem życia duchowego klasztoru były dwa kościoły: północny wybudowany z piaskowca i cegły wypalanej oraz południowy z cegły suszonej. Północny kościół został wzniesiony pomiędzy 680 r. a 720 r. i był pierwotną świątynią klasztorną. Jest to typowy trójnawowy kościół, w jego zachodniej części znajduję się klatka schodowa prowadząca na dach, z kolei we wschodniej mieściło się sanktuarium, najświętsze miejsce w kościele, z ołtarzem i ławą dla kleru. Sanktuarium odgrodzone było od wiernych przegrodą ołtarzową. Oryginalnie nawy były oddzielone granitowymi kolumnami, następnie zastąpione filarami z cegły wypalonej podtrzymującymi centralna kopułę. Wnętrze pokryte było malowanym tynkiem, w którym liczni pielgrzymi pozostawiali wyryte graffiti. Po malowidłach zostały niestety jedynie niewielkie pozostałości przez co w rekonstrukcji widzimy jedynie białe ściany. W rzeczywistości ze ścian powinni spoglądać na nas liczni święci.
CC Attribution-NonCommercialCreative Commons Attribution-NonCommercial
Comments