Eén van de prachtigste staaltjes van huisvlijt in het Drenthe van vroeger was het zandtapijt-strooien. Vloerbedekking kende men niet. Iedere morgen werd de lemen vloer aangeveegd en ‘s winters wanneer het vuur brandde met water besprenkeld om het stuiven tegen te gaan. Vooral tegen de zondag werden vloeren versierd. Bij iedere boerderij lag ergens achter in de hof wel een hoop wit zand. Men zorgde er voor dat op de deel altijd een bakje droog zand klaar stond. Met het bakje in de hand, waaruit ze steeds een handjevol van het dunne zand nam en door haar vingers liet glijden, toverde de boerin de mooiste bloempatronen. Men begon met de hoofdmotieven en later werd het middenstuk ingevuld. Sommige vrouwen, waaronder Zwaantje Hans-Stokmans, waren heel bedreven in het ontwerpen van zandtapijten. Het werden ware kunstwerken. Iedereen, arm of rijk kon zijn huis verfraaien, een zandtapijt kostte niets.
Created in RealityCapture by Capturing Reality from 511 images in 09h:24m:
Comments